Nowotwory łagodne skóry
Bydgoszcz
W tym artykule dowiesz się co to jest: BRODAWKA ŁOJOTOKOWA, WŁÓKNIAK MIĘKKI, WŁOKNIAK TWARDY, ZIARNINIAK NACZYNIOWY, TŁUSZCZAKI
Dr n.med. Jolanta Maciejewska
specjalista dermatologii i wenerologii
Dermatolog Bydgoszcz
BRODAWKA ŁOJOTOKOWA
1. Co to jest brodawka łojotokowa?
Zdjęcie: Brodawki łojotokowe na skórze
2. Objawy brodawki łojotokowej:
Wczesne zmiany to małe, jasnobrązowe tarczki, ostro odgraniczone od otoczenia. Często nie są zauważane. W miarę swojego wzrostu zmiany ciemnieją, są bardziej wyniosłe, a ich powierzchnia staje się bardziej brodawkowata. Większe grubsze zmiany wyglądają, jakby były nałożone na skórę. Na nierównej powierzchni zmiany stwierdza się czopy powstałe ze zrogowaciałych komórek naskórka, które można z łatwością obserwować w badaniu dermatoskopowym. Płaskie brodawki łojotokowe często są określane są przez pacjentów jako plamy starcze lub wątrobowe. Podobieństwo między brodawkami łojotokowymi a włókniakami skórnymi jest duże, zwłaszcza przy umiejscowieniu (ich lokalizacji) na szyi. Nagły wysiew licznych brodawek łojotokowych może być objawem toczącego się w organizmie procesu nowotworowego – jest to objaw Lasera-Trelata.
3. Rozpoznanie brodawki łojotokowej.
Większość brodawek łojotokowych nie sprawia trudności diagnostycznych. W innym przypadku pomocną rolę odgrywa badanie dermatoskopowe. Jeżeli natomiast zmiana klinicznie i dermatoskopowo nie daje 100% rozpoznania brodawki łojotokowej wskazane jest wykonanie biopsji.
4. Sposoby leczenia brodawki łojotokowej:
Ze względu na to, że brodawki występują najczęściej licznie, staramy się usunąć wszystkie zmiany przez wyłyżeczkowanie, zeskrobanie lub wymrożenie. Zmiany płaskie mogą być leczone metodą krioterapii, można też usunąć je za pomocą laserów CO2.
WŁÓKNIAK MIĘKKI
1. Co to jest włókniak miękki?
Włókniak miękki, zwany również brodawką miękką (starczą) skóry, to nieszkodliwy łagodny nowotwór skóry. Mnogie zmiany są zwykle znacznie mniejsze, najczęściej kilkumilimetrowe, występują na szyi, w dołach pachowych, pachwinowych i w okolicy podsutkowej, szczególnie u pacjentów ze znaczną otyłością.
Zdjęcie: Postać włókniaka miękkiego
2. Objawy włókniaków miękkich:
Pojedyncze zmiany są zazwyczaj koloru skóry, mają pofałdowaną powierzchnię. Często są uszypułowane, a ich rozmiar waha się od kilku milimetrów (2-10 mm). Mnogie zmiany są zwykle znacznie mniejsze, najczęściej kilkumilimetrowe, występują na szyi, w dołach pachowych, pachwinach i w okolicy podsutkowej, szczególnie u pacjentów ze skłonnością do otyłości. U jednego chorego zdarzają się z zarówno zmiany małe, liczne, jak i pojedyncze, większe. Nie towarzyszą im żadne dolegliwości.
3. Rozpoznanie włókniaków miękkich:
Większość włókniaków miękkich nie sprawia trudności diagnostycznych.
4. Sposoby leczenia włókniaków miękkich:
Zwykle nie wymagają leczenia. Styczne ścięcie chirurgiczne lub ścięcie nożyczkami to najłatwiejsze metody usunięcia dolegliwości. Inne sposoby leczenia mogą się wiązać z powstaniem większej widocznej blizny.
WŁOKNIAK TWARDY
Zdjęcie: Włókniak twardy - diagnoza
1. Co to jest włókniak twardy?
Włókniak twardy to guzek zlokalizowany najczęściej na kończynach dolnych, różniący się zabarwieniem od otaczającej go skóry.
2. Objawy włókniaka twardego:
Włókniak twardy to zwykle wystający ponad powierzchnię skóry twardy guzek o różnym zabarwieniu, od czerwonego po brązowe lub czarne. Jego wielkość nie przekracza 1 cm. Najczęściej występuje na kończynach dolnych, ale może powstawać właściwie wszędzie. Zmiany te są niebolesne i łatwo przesuwalne, wyczuwalne jak guzik. Przy ucisku skóry przylegającej włókniak twardy wpukla się lub kurczy, podczas gdy normalna skóra lub znamiona barwnikowe ulegają uwypukleniu. Większość zmian nie powoduje żadnych dolegliwości, wyjątkowo może towarzyszyć im niewielki świąd. W obrębię obręczy barkowej włókniaki twarde mogą być zagłębione z teleangiektazjami i przypominać raki podstawnokórkowe skóry. Pacjenci oraz lekarze pierwszego kontaktu zwykle mylą włókniaki twarde ze znamionami barwinkowymi. Włókniak twardy z zanikiem może sugerować raka podstawnokomórkowego lub bliznę.
3. Rozpoznanie włókniaka twardego:
Większość włókniaków twardych nie sprawia trudności diagnostycznych. Pomocne bywa badanie dermatoskopowe.
4. Sposoby leczenia włókniaka twardego:
Najlepszą metodą leczenia jest pozostawienie zmiany. Włókniaki twarde mają tendencję do powstawania w miejscach o wzmożonym napięciu skóry. Z tego powodu często blizna wygląda gorzej od samej zmiany.
Zdjęcie: Zdiagnozowany włókniak twardy
ZIARNINIAK NACZYNIOWY
1. Co to jest ziarniniak naczyniowy?
Ziarniniak naczyniowy to odczynowy, często urażalny i krwawiący rozrost naczyniowy po przebytym urazie. Ziarniniaki naczyniowe występują często w specyficznym umiejscowieniu na dziąsłach u ciężarnych kobiet, co określane jest jako guz ciążowy. We wszystkich innych miejscach pojawiają się stosunkowo rzadko, jako nieprzewidywalne następstwo przebytego urazu.
Zdjęcie: Postać ziarniaka naczyniowego
2. Objawy ziarniniaka naczyniowego:
Typowy ziarniniak naczyniowy to miękki, delikatny, żywoczerwony guzek lub guz o średnicy do 1 cm. Typowe, poza dziąsłami, okolice występowania to: palce, dłonie, twarz i owłosiona skóra głowy. Zmiany są zawsze kruche, krwawiące, pokryte strupem. Większość ziarniniaków naczyniowych ustępuje samoistnie, ale są dla pacjentów na tyle uciążliwe, że zwykle się je usuwa. Typowe krwawiące zmiany ze strupem mogą być mylone z wrzodziejącym nowotworem złośliwym skóry. Bezbarwnikowe czerniaki złośliwe, zwłaszcza na palcach, także mogą wyglądać podobnie.
3. Rozpoznanie ziarniniaka naczyniowego:
Typowe krwawiące zmiany ze strupem mogą być pomylone jedynie z wrzodziejącym nowotworem, ale zwykle różnicują je dane z wywiadu.
4. Sposoby leczenia ziarniniaka naczyniowego:
W leczeniu świeżych zmian miejscowo dobrze działają silne maści kortykosteroidowe. Usunięcie chirurgiczne daje najmniejszy odsetek nawrotów, ale stosuje się też inne metody destrukcji jak: elektrokoagulację, łyżeczkowanie. Dobre wyniki daje także laseroterapia.
TŁUSZCZAKI
1. Co to są tłuszczaki?
Tłuszczaki należą do najczęstszych nowotworów łagodnych skóry. Prawie każdy z nas ma przynajmniej jedną lub więcej zmian o tym charakterze. Mogą występować rodzinnie. Przyczyny powstawania tłuszczaków nie są znane. Do rozwoju tłuszczaków może także dochodzić po kortykosteroidoterapii ogólnej lub leczeniu przeciwwirusowym. W tych przypadkach zmiany powstają w śródpiersiu, osierdziu lub w przestrzeni nadtwardówkowej. Tłuszczaki są słabo odgraniczone nowotwory łagodne skóry, powstające zwykle pomiędzy skórą a powięzią podskórną.
2. Objawy tłuszczaków:
Tłuszczaki mają cienką torebkę i płatową lub lekko guzowatą powierzchnię, co odróżnia je od cyst. Zwykle są ściśliwe i łatwo przesuwalne. Niektóre zmiany, szczególnie duże, mogą być bolesne, co najprawdopodobniej związane jest z tym, że uciskają nerwy. Do najczęstszych lokalizacji należą: ramiona, okolica nadżebrowa, plecy i powierzchnie przedramion po stronie prostowników. U niektórych pacjentów zmiany są liczne. Tłuszczaki mogą osiągać ogromne rozmiary (nawet do 25 kg) i być mogą być z wieloma innymi guzami podskórnymi, choć klinicznie wykazują znaczne różnice. Ponadto tłuszczaki mają znacznie gładszą powierzchnie i są otorbione.
3. Rozpoznanie tłuszczaków:
Większość tłuszczaków nie sprawia trudności diagnostycznych.
4. Sposoby leczenia tłuszczaków:
Najlepszym rozwiązaniem jest chirurgiczne usunięcie. Zwykle małe zmiany usuwa się chirurgicznie przez niewielkie nacięcie skóry. Dodatkowo można zastosować odsysanie tkanki tłuszczowej.